Το διασημότερο Νεκρομαντείο στην αρχαία Ελληνική ιστορία είναι το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
Βρίσκεται στο χωρίο Μεσοποτάμιο πάνω στο λόφο Ξυλόκαστρο Β.Δ της λίμνης Αχερουσίας που αποτελούσε την είσοδο του κάτω κόσμου και η οποία σχηματίστηκε από τη προσχώρηση τον ποταμών Αχέροντα, Κωκυτού και Πυριφλεγέθων.
Ο Όμηρος στην Οδύσσεια περιγράφει αναλυτικά την θέση του Νεκρομαντείου (ραψωδίες κ,λ) κατά την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη.
Στο Νεκρομαντείο προσέρχονταν όσοι ήθελαν να συμβουλευτούν τους νεκρούς για το μέλλον.

Οι επισκέπτες αφού προσέφεραν χοές στους Ιερείς του μαντείου περνούσαν μία σειρά από ψυχοσωματική δοκιμασία προκομμένου να επικοινωνήσουν με της ψυχές των νεκρών και να πάρουν της πληροφορίες που επιθυμούσαν.
Η πρόσβαση στο μαντείο γινόταν από την θάλασσα με πλοία (Ιόνιο Πέλαγος) σημερινή Αμμουδιά και εν συνεχεία δια μέσω του πλωτού Αχέροντα και της Αχερουσίας λίμνης.

Η βυζαντινή μονή Άγιου Δημητρίου Δήμου Πάργας είναι χτισμένη στην όχθη του ποταμού κωκυτού κοντά στο χωριό Κυψέλη. Η μονή συμφώνα με την τεχνοτροπία της κατασκευής χαρακτηρίζεται κτίσμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου κατά τα τέλη του 13 αιώνα, με θαυμάσια αρχιτεκτονική και πλούσια κεραμική διακόσμηση, ενώ η αλλοιωμένη επιγραφή που φέρει αναγράφει το όνομα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Β ως κτήτορα, η τον αξιωματούχο αυτού Μιχαήλ ζώριανου. Από το μοναστήρι σώζονται το καθολικό η τράπεζα, τα ερείπια των κελιών και ων βοηθητικών χώρων. Η τράπεζα που βρίσκεται νότια του καθολικού έχει διαμορφωθεί από παλιά σε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Η μονή του Άγιου Δημητρίου αξιολογήθηκε ως ιστορικό και πολιτιστικό μνημείο αρχιτεκτονικού τύπου από την 8η εφορεία αρχαιοτήτων και εντάχθηκε σε πρόγαμα αναστήλωσης και αναπαλαίωσης. Οι εργασίες αποκατάστασης κράτησαν τρία χρόνια (2004-2007) προκομμένου να διατηρηθεί η αυθεντικότητα του μνημείου μέσο των αρχιτεκτονικών του στοιχείων. Την αρχιτεκτονική μελέτη ανέλαβε το γραφείο Σ.Μαμαλούκου και συνεργάτες ενώ την δαπάνη ανέλαβε ο τότε Δήμος Φαναριού

Η μονή Αγίας Παρασκευής πούντας είναι χτισμένη στους πρόποδες ενός λόφου στο Καναλάκι Πρεβέζης και η χρονολογία ίδρυσης της είναι ακόμα άγνωστη.
Υπήρχε πλούσια Μονή με μεγάλη κτηματική περιουσία και μέχρι το 1913 διατηρούσε Σχολαρχείο.
Αποτελεί σημαντικό προσκύνημα σε όλη την Ήπειρο καθώς στο καθολικό της σώζεται ο τάφος της Άγιας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής και η πέτρα πάνω στην όποια μαρτύρησε.
Είναι γυναίκειο μοναστήρι και γιορτάζει πανηγυρικός στις 26 Ιούλιου.

Ζάλογγο βρίσκεται βόρεια του Ν. Πρέβεζας, στο χωριό Καμαρίνα και έχει υψόμετρο 650μ.
Τον Δεκέμβριο του 1803μ.Χ μετά από συνθήκη που σύναψε ο Αλή Πασάς με τους Σουλιώτες, οι κάτοικοι του Σουλίου εγκατέλειψαν το Σούλι.
Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες μια από τις οποίες κατευθύνθηκε προς το Ζάλογγο.
Ο Αλή πασάς αθετώντας τον λόγο του διέταξε καταδίωξη και εξόντωση των Σουλιωτών, οι τουρκαλβανοί αφού κυνήγησαν τους Σουλιώτες κατάφεραν να τους εγκλωβίσουν στην κορυφή του ορούς στην μονή του ταξιάρχη Μιχαήλ.
Αρκετοί αιχμαλωτίστηκαν, άλλη διέφυγαν στην Πάργα και μια ομάδα 60 περίπου γυναικών με τα βρέφη τους προκομμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων και βιαστούν πέταξαν πρώτα τα μωρά τους, πιάστηκαν χέρι-χέρι και γκρεμιστήκαν στο φαράγγι του όρους.
Η ηρωική αυτή πράξη των γυναικών του Σουλίου έμεινε στην ιστορια κι ο χορός του Ζαλόγγου και τιμήθηκε παγκοσμίως το 1961 μετά εγκαίνια του περίφημου μνημείου του Ζάλογγου έργο του αείμνηστου Γεώργιου Ζογγολόπουλου και του αρχιτέκτονα Π. Καραντινού.
Το μνημείο έχει μήκος 18μ, ύψος 13μ και είναι επενδυμένο με περίπου 4,300 ασβεστολιθικούς όγκους.
Η προσπέλαση στου μνημείο που παριστάνει γυναικείες φιγούρες πιασμένες χέρι-χέρι γίνεται από 410 λιθοστρώματα σκαλοπάτια που ξεκινούν από την μονή του Αγ. Δημητρίου

Η αρχαία Κασσώπη

Η αρχαία Κασσώπη ιδρύθηκε τον 4 π.χ. αιών από τους Κασσωπαίους, ένα Ηπειρώτικο φύλο των Θεσπρωτία, στις νότιες πλαγίες του ορούς Ζαλόγγου.
Παρουσίασε ιδιαίτερη ανάπτυξη σε πολλούς τομείς λόγο της στρατηγικής της θέσης και άνθησε οικονομικά εμπορικά και πολιτικά.
Ο πληθυσμός της υπολογίζεται στα 5,000-10,000 άτομα που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, την γεωργία, την αλιεία και μετέπειτα με το ναυτιλιακό εμπόριο και την βιοτεχνία.
Ήταν μια από τις μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες πόλεις τις Ηπείρου, με υπέροχη θέα και πολύ καλά οχυρωμένη είχε πολεοδομική οργάνωση, περίτεχνα σπίτια……, αποχετευτικό σύστημα, νομισματοκοπείο, κεραμοποιείο, αγορά και πολλά δημόσια κτίσματα ένα εκ των οποίων το μεγάλο θέατρο που ορισμένες πήγες υπολογίζουν την χωρητικότητα του σε 5,000-6,000 θέσεων.